Piyanonun başında bu gece palyaço, tek başına
Kendi kendisine çalıp söylüyor karanlık öykülerini
Mimiklerini içinden görüyor ve ağlıyor yavaşça
Parmaklarının ucuna basarak gitmek istiyor
Ve bulmak gerekiyor, nerede yalnız seyirciler
Kişiye özel bir gösteri bu, cansız nesnelerle paylaşılan
Tekrarı olmayacak, kapağı kapattığında gece de bitecek
İçine gömülüyor bedeninin her bir hareketi usulca
Kalbinden yüzüne yayılıyor kanlı gülümsemesi
Ve bitmek gerekiyor, sözler bittiğinde gitmek gerekiyor
Dayanabilirse bir kere daha deneyecek bu gece
Döndürüp yeni baştan alacak, bir gülümsemeyi
Öteki yaştan ayırmayı öğrenecek, belki aynı notada
Tekrar susacak ve görmeye çalışacak kendi maskesini
Ve bakmak gerekiyor, nerede duruyor bedeninde
Dudaklarından dökülen sözlerin kırıldığı yerde
Gömülecek itiraz etmeden, inkâr etmeye fırsat tanımayacak
Uzatmadan yeni bir maske örüp kapattığında
Hafiften parmakları öykünün sözlerinden kalkarken
Ve başlamak gerekiyor, sabaha geldiklerinde yaşamak gerekiyor
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder