Chinese Democracy

Ben dağıldı diye kabul ediyordum. Hele diğer elemanlar Contraband'ı kurduklarında, artık anılarda albümler nostaljisinden başka bir beklentim kalmamıştı. Derken konsere geldi Axl ve saz arkadaşları, ilk seferinde ıskaladığımı arkadaşlarım sağolsun ıskalatmadılar, izlerken keyif aldım Kuruçeşme'de. Müzikal değerinin ötesinde, hakikaten gençliğimi hatırlatan nostalji o geceki deneyimime vurgusunu yapmıştı. Bir zamanlar tutkulu bir şekilde Apetite for Destruction, GNR Lies ve Use Your Illusion albümlerinin kasetlerini kapağı kırık bir walkmende günlerce dinlediğimi hatırlıyorum da, 1991 yılında, müziğin bence en yakışıklı yılında dinlemeye başladığım grupların arasında özel bir yeri vardı Guns'N'Roses'in. Sweet Child O' Mine parçasını her duyduğumda ezberden eşlik ettim yıllarca. Yanlış hatırlamıyorsam İzmit'te konuk olduğum ilk radyo programında Guns'N'Roses'in hikâyesini anlatarak ilk medya tecrübelerimden birini yaşamıştım (Mecmua-i Çığlık yılları, bir gün anlatırım bilmeyenlere).

Şimdi yeniden bir GNR albümüyle kulak kulağayayız. Önce Death Magnetic ile Metallica 1991'e geri dönüyoruz izlenimi vermişti, Chinese Democracy bu izlenimi vurgulamış oldu. Dün akşam dostum Okay'ın mp3çalarından bilgisayarıma akan dosyaları dinliyorum hâlâ. İlk gaz geçtikten sonra, bu aralar sıklıkla denileceği gibi, ne eski GNR ile karşılaştırarak dinlenmeli bu albüm, ne de geçen 15 seneye ve harcanan milyonlarca dolara değmez diye düşünmeli. Olması hiç olmamasından daha iyidir, beklentiler ne kadar büyük olursa olsun, kulaklarımızda Chinese Democracy.



15 sene boyunca bu albüm üzerinde çalışan her müzisyenin ve teknisyenin adları zikrediliyor albüm kitapçığında. Yer yer altı-yedi gitariste çıkıyor parçalarda çalanlar. Pek çok parça çok uzun zamandır internet sızıntıları ve konser dinletilerinden biliniyordu zaten. Brian May, Izzy Stradlin, Sebastian Bach gibi Axl evreninin kanıksanmış konukları da parçalarda yer alıyor. İki sene önce Kuruçeşme Arena'da yaşadığım nostaljik heyecanı bu albümü dinlerken de yaşıyorum, ama farkındayım ki bu parçalar başka, Axl aynı.

Belki ileride daha detaylı bir analizini yazarım Chinese Democracy'nin. İlk heyecan sadece varlığıyla ilgiliydi. Yeniden 1991'e döndüysek, Life on Mars hesabı, o zaman üç sene sonra yeniden Mecmua-i Çığlık'la geri geleceğim demektir...